Historia Zgromadzenia

KRÓTKA HISTORIA ZGROMADZENIA

 

W 1857 r. w Petersburgu ks. Zygmunt Szczęsny Feliński (dzisiejszy święty) założył Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi. Ze względu na sytuację polityczną w ówczesnej Rosji Zgromadzenie musiało być prowadzone w ukryciu pod szyldem działalności charytatywnej – katolickiego przytułku. Kiedy w 1862 r. ks. Feliński został mianowany Arcybiskupem Metropolitą Warszawy postanowił sprowadzić Siostry do Ojczyzny. Niestety po 16 miesiącach Arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński za to, iż był nie wygodny władzom politycznym, został zesłany na wygnanie do Jarosławia nad Wołgą na 20 lat. W 1882 r. Siostry rodziny Maryi rozpoczęły działalność w Dźwiniaczce, w której po zakończeniu wygnania Arcybiskup Feliński spędził ostatnie lata swojego życia.

HISTORIA DOMU PROWINCJALNEGO W WARSZAWIE

 

W 1874 roku M. Florentyna Dymman oraz pani Paulina Iłowiecka zakupiły posesję w Warszawie Śródmieście przy ul. Hożej 53. Początkowo był tam tylko drewniany piętrowy domek, dopiero z czasem dobudowano do niego dodatkowe skrzydło. Siostry urządziły w nim ochronkę dla dzieci.

W czasie wojny dom ten stanowił Centrum Zgromadzenia, odgrywał niesamowitą rolę, ponieważ z tego miejsca płynęła pomoc we wszystkich możliwych kierunkach. W drewnianym budynku, który jedyny ocalał podczas bombardowań wojennych gromadzili się wszyscy potrzebujący. M. Matylda Getter, pierwsza Prowincjalna Prowincji Niepokalanej, osoba o wrażliwym i szerokim sercu, stąd kierowała wszystkimi inicjatywami dobroczynnymi, a zwłaszcza prowadzoną na szeroką skalę akcją ratowania dzieci żydowskich. Zaraz po wojnie siostry oprócz pomocy potrzebującym i formacją młodzieży zakonnej zajmowały się chorymi w parafii, katechizowały dzieci przy kościele Karola Boromeusza na ul. Chłodnej, szyły, naprawiały i prały bieliznę kościelną, dbały o wystrój kościołów. Dom przy ul. Hożej 53 jest Domem Prowincjalnym, w nim ma swoją siedzibę Przełożona Prowincji ze swoim zarządem. Jest też domem formacyjnym dla postulantek. Siostry oprócz zajęć domowych i służbowych niosą pomoc potrzebującym, katechizują oraz zdobywają kwalifikacje zawodowe i intelektualne.